Vlucht richting USA

Zaterdag 1 augustus 2015

Ik heb een hekel aan vliegen, wat een vervelende manier om te reizen. Terwijl reizen mijn grootste hobby is, is vliegen voor mij een noodzakelijk kwaad om de grootste afstanden te overbruggen. Even een update van onze reisdag van gisteren.

We hadden er weer voor gekozen om de nacht voor vertrek te slapen op Schiphol bij vd Valk. De auto kan dan hier op het terrein vd Valk blijven staan. We zouden rond 9.00 vliegen, dus dat betekende sowieso dat we erg vroeg op moesten staan.
Je kunt zeggen wat je wilt van vd Valk, maar godsamme, kamer, service en eten zijn perfect. Je slaapt geweldig en je wordt met de bus voor de vertrekhal afgezet.

Afijn, om 5.00 aan het ontbijt, ff opfrissen en om 6.00 in de bus. Omdat thuis inchecken niet mogelijk was, moesten we drie uur voor het vliegen aanwezig zijn. Dat snap ik ook niet zo goed, waar is dat eigenlijk voor nodig?
We vlogen eerst naar Dublin, waarvoor we dus thuis niet konden inchecken en daarna door naar San Fransisco, waarvoor onze travelagent voor ons had ingecheckt. Later bleek dit toch niet helemaal goed te zijn, waardoor we weer andere boardingspassen nodig hadden. Afijn, aan zo'n machine in de vertrekhal ingecheckt en op weg naar het inleveren van de koffers. Ook wederom een grote machine waarin je je koffer zet. Als je alle stappen goed volgt krijgt je een kofferbewijsje en doet een kind de was, zou je zeggen. Echter wij hebben geen standaardkoffers maar meer grote reistassen. Dat maakt dat de machine de vorm van de tas niet goed kent en de kofferlabel (die dan aan de kop aan het handvat zit) niet kan vinden. Dus na twee koffers/tassen liep bij ons de machine vast. Nu hebben ze dit vaker want we zijn toch gelukkig niet de enige mensen met reistassen en mochten we nog aan een balie onze andere twee koffers/tassen inchecken. Goed geregeld dachten wij, komt goed. Wat we echter niet in de gaten hadden was dat we al twee kofferbewijsjes hadden van de machine en van het persoonlijk inleveren van twee koffers samen maar 1 (ander soort) bewijsje hadden. Dit ging later op de dag nog de nodige consternatie opleveren.

Vervolgens door de douane richting taxfree shopping. De douane in Amsterdam is er op vooruit gegaan. Nu gaat iedereen in een soort douchecabine om ff gecheckt te worden, gaat een stuk sneller dan voorheen. Ook de paspoortencontrole (die geautomatiseerd is mag je zelf doe ). Ware het niet dat ook deze bij ons vastliep. Was eigenlijk niet bedoeld voor 18 minners en deze laat hij dus niet door. Dus iedereen die nog met kinderen gaat, andere balie pakken! Op Schiphol wordt momenteel grondig verbouwd, maar dat mocht de pret niet drukken. Lekker aan een bakkie thee ons genesteld op een lekkere bank zo de tijd doorgekomen. Ging goed, was niks mis mee.
Vervolgens niet te vroeg naar de gate gelopen (daar staat toch iedereen maar te dringen, terwijl je plekkie al lang bekend is) en direct het vliegtuig ingelopen.
Nu reizen wij altijd qua handbagage altijd erg licht, maar jeetje wat sjouwen mensen soms mee?? Hebben jullie dat nu ook altijd dat iedereen maar in dat gangpad blijft staan, om dat koffertje goed bovenin te krijgen. Wat mankeert al die mensen, ga zitten en bedenk van te voren dat je nog een papieren zakdoekje nodig hebt of je puzzelboekje. Waarom beginnen ze nu nooit eens met het inchecken van een vliegtuig van achteren naar voren, zou een hoop ellende schelen. Op twee van onze plekken zat inmiddels een ander gezin met kleine kindjes. Waren geenszins van plan om plek te maken waardoor wij twee rijen achter de kinderen zaten. Maar aangezien het maar een kort vluchtje was hebben we het ook maar zo gelaten.
In Dublin aangekomen (mooi vliegveld trouwens) even door de winkeltjes gelopen en Leon aan de whiskey proeverij. Toen maar doorgelopen om weer in te checken. Jeetje, hadden we dit maar gelijk gedaan. Amerika heeft de gehele douanehandeling die normaal in Amerika plaats vindt verplaatst naar de vertrekplaats. Dus een heeeele lange rij voor de welbekende vingerafdrukken, foto etc. Nu was het veel te druk, dus her en der werden er mensen uitgeplukt om wachtende vliegtuigen toch te laten vertrekken. Daarnaast werden wij eruit geplukt om de hele procedure maar zelf achter een automaat te doen. En ja je raad het al, ook hier ging het natuurlijk niet helemaal goed. Van de vier personen, wilde ze er toch nog twee extra zien. Dus Pim en ik mochten wederom in een andere lange rij en Leon en Bas mochten al doorlopen. Bij de balie werden we toch wel tot vier keer bevraagd wat we toch gingen doen in Amerika. Het feit dat we daar op vakantie gingen was niet het antwoord waar hij blijkbaar op zat te wachten. Maar ja, iets anders waren we niet van plan. Hadden we daar dan familie? Nee, we gaan lekker op vakantie!! (Voor de vierde keer). Toen kwamen de kofferbewijsjes eens weer naar boven. Waar zijn die, die moest hij met alle geweld hebben. Echter de twee die we hadden van de machine had Leon bij zich en die was al door de douane. Achteraf had Leon dus hetzelfde gemieter gehad, die wist echter niet dat hij er twee bij zich had :-). Niettemin ik had dus maar 1 stickertje van 2 koffers van het handmatig inchecken. Het verhaal dat mijn husband de andere stickertjes/kaartjes had slikte hij op een gegeven moment. Het feit dat we maar drie bewijsjes hadden voor vier koffers hadden we hier nooit uitgelegd gekregen. Omdat hij nu dacht dat Leon de rest had mochten Pim en ik foto's gaan kijken en onze koffers op foto te wijzen. Nadat we onze koffers hadden geindentificeerd mochten we eindelijk doorlopen. Inmiddels 20 minuten na de vertrektijd van onze vertrektijd. Niettemin het toestel stond er nog en stond er de volgende 1,5 uur nog. Ff wachten op wat reizigers uit Parijs. Pffff.

Hier zaten we twee aan twee achter elkaar aan het raam. We vliegen zowel heen als terug met Aer Lingus. Mmm, weet niet of we dit nog een keertje doen. Zittingen van de stoelen lagen los waardoor je elk halfuur weer wrinkend aan de slag ging om de zitting weer op zijn plek te krijgen. Wij maar denken dat we de pech hadden daarop te zitten, later bij het uitstappen zagen we vele zittingen los hangen. De TV-tjes deden het niet goed, sprongen op storing, films werden niet geladen en het geluid deed het niet. Na een aantal keer resetten werd de situatie er niet beter op en werd de situatie geaccepteerd zoals hij was. Voor de kinderen is dit echter wel belangrijk, dat maakt juist dat de vlucht snel voorbij gaat en hebben ze voldoende afleiding, dus dag was wel een tegenvaller voor hun beide. De catering was spartaans en moest er dus wel wat bijgekocht worden om de vlucht te overleven.
Maar we zijn wel gezond en wel beland in San Fransisco en toen maar hopen dat de koffers inderdaad goed terecht waren gekomen. En jawel hoor, redelijk snel kwamen ze van de band af. Op weg met de airtrain naar de auto verhuurmaatschappij. Dat is wel weer het fijne van Amerika, dat loopt hier allemaal (letterlijk) als een trein. Binnen 5 min hadden we een autosleutel en konden we vertrekken. Ware het niet dat de bagage ruimte toch wel klein was voor de plannen die we hebben. De dame in de garage was erg behulpvaardig en op een gegeven moment hadden we de keus uit vier auto's.

En toen konden we op weg naar de camping. Eerst recht door de stad en recht over de Golden Gate Bridge, oftewel de GG bridge.
17 jaar geleden waren we hier en verbleven we op dezelfde camping en reden dus dezelfde route. Het is en blijft een mooi gezicht om over de brug te rijden, de stad te zien liggen met Alcatraz ervoor. Morgen gaan we terug en nemen we er langer te tijd voor.
Nu wilde we vooral naar camping, om te slapen. We waren immers al 24 uur onderweg.
Op de camping aangekomen, onwijs veel betaald voor de blokhut, pffff. Maar ja, dat wisten we van tevoren. Camping is echter leuk, zwembadje, leuke blokhut, BBQ ervoor. Wat wil je nog meer? Nou eigenlijk wel wat eten. Geen energie meer om boodschappen te doen of om nog ergens in een restaurant te zitten. Dus een pizza besteld en deze op de camping bij de blokhut laten bezorgen. 1 grote familiepizza. Dus ik ben even van mijn geloof afgevallen en hier heerlijk aan meegegeten. We zijn blij dat we erg zijn !!!! Een kwartier na het eten van de pizza lagen we allemaal in slaap.