Phnom Penh

Vandaag een dag gehad die veel indruk heeft gemaakt.

Vanmorgen na het ontbijt werden we om 8.30 opgehaald door een gids om de belangrijkste bezienswaardigheden ban Phnom Penh te zien. In een busje zijn we met de gids eerst gestopt bij het koninklijk paleis. Inmiddels liep de temperatuur al hoog op en de schaduwplekken werden telkens weer opgezocht. Dat er bij de bouw goed gekeken is naar het paleis en Het koninklijk paleis in Bangkok is duidelijk. Er is zelf ook een emerald boehha. Niettemin deze tempel heeft een zilveren vloer. Er liggen ruim 5000 zilveren vloertegels in de Zilveren Pagode. Er daar hebben ze dan mooi een vloerkleed overheen gelegd :-(.

Na dit bezoek zijn we naar één van de killing fields gereden. Het is bepaald geen vrolijke plek om te bezoeken, maar wil je de geschiedenis van Cambodja begrijpen, dan is het wel goed om dit te bezoeken. Op het terrein werden naar schatting tienduizenden tegenstanders van het regime van Pol Pot door de Rode Khmer vermoord en in massagraven gegooid. Om kogels te sparen sloegen de Rode Khmer kinderen dood door ze tegen bomen aan te slingeren of bij ouderen door hun hoofden met de achterkant van geweren in te slaan. Ook doodbloeden werd veel toegepast. Minimaal 20.000 mensen zijn hier omgebracht tussen 1975 en 1979. Choeung Ek was slechts één van de vele killing fields (velden des doods) in Cambodja.
In een monument, een witte toren met glazen ramen liggen veel schedels, gesorteerd naar kinderen/volwassenen en man/vrouw. Sommige graven zijn slechts half afgegraven en men kan de restanten van mensen en kleding erin zien liggen. Ze hebben sinds een aantal jaren een houten pad neergelegd voor de toeristen. Op diverse plekken komen namelijk nog steeds bot en kledingresten naar boven. Nog lang niet alles is gevonden. Ook wij zagen diverse menselijke resten. Gelukkig hadden we een goede gids bij ons zodat we geen audiotour hoefden te doen, maar het verhaal van hem hoorden en ook onze vragen konden stellen.

Na de lunch zijn we naar het museum gereden. Het museum dat in de tijd van pol pot diende als gevangenis. Slechts zeven gedetineerden hebben de gevangenis overleefd (van de ongeveer 17.000 gevangenen). Het waren schilders en beeldhouwers, die de taak hadden portretten en beelden van Pol Pot te vervaardigen. De andere gevangenen werden op gruwelijke wijze vermoord op o.a. de Killing Fields."

Het museum is gevestigd in de voormalige middelbare school. In 1975 maakte de Rode Khmer van deze school een gevangenis, die zeer berucht is. De gevangenis was tot 1979 in gebruik.Tijdens het bewind van de Rode Khmer werd dit schoolgebouw gebruikt als martel en ondervragingskamp. Op het schoolplein staan 14 stenen doodskisten. Deze waren voor de laatste 14 slachtoffers, die de Vietnamezen in de ondervragingskamers hebben gevonden toen zij de stad veroverden. Op de muur vind je in elke kamer een foto van het slachtoffer hoe hij/zij gevonden is.

Veel goedopgeleide en bekwame Cambodjanen werden naar deze gevangenis gestuurd om alle Westerse invloeden te kunnen uitroeien. Zo kon men ook een potentiële opstand tegen het regime elimineren. Velen waren aanhangers of ambtenaren van de vorige overheid. Waarschijnlijk waren de meeste gevangen mensen die geen vertrouwen hadden in het regime: artsen, leraren en advocaten. Als je geld had, of een speciale vaardigheid, dan was je zo goed als dood. Als je een vreemde taal sprak of een bril droeg, dan was het in jouw belang om dat geheim te houden.

Één van de overlevenden is op het terrein aanwezig. In de oude klaslokalen die deels omgebouwd zijn tot cellen hangen foto's van alle gevangenen die werden genomen bij binnenkomst.

Na deze bezoeken wilde de gids ons ook nog meenemen naar het nationaal museum. Maar wij hadden even genoeg indrukken voor 1 dagje en waren toe aan iets luchtigs, even niets. Afgesproken dat zijn taak als gids er voor die dag opzat en hebben ons in het centrum laten afzetten. Daar wat rondgelopen op de centrale markt. Het is schijnbaar dusdanig ontworpen dat het ook op het heetst van de dag binnen koel blijft. Niet dus, het was er vreselijk heet. Maar de kids waren niet bij de horloges weg te slaan. Na enige tijd toch maar een tuktuk gezocht om ons terug te brengen naar ons hotel. Althans dat dachten we. Onze tuktuk chauffeur kon ons hotel niet vinden en probeerde ons bij twee andere hotels af te zetten. Op een gegeven moment heeft Bas hem de weg uitgelegd. Moet niet gekker worden :-) offline navigatieapp is een super uitvinding!!