Bacterie

Vanmorgen rond 8.00 opgestaan na eerst het nodige rek en strek werk. Zo'n matrasje op de grond is toch harder als je denkt. Vannacht was ook Pim nog bij ons komen liggen. Hij had een mierennest in zijn bed :-).
Aangezien wij op een bed lagen van dik 2 meter breed paste er gemakkelijk eentje bij.

Na een lekker ontbijt zijn we de bus weer ingestapt voor weer een lange tocht. Onderweg nog wel een tempel bezocht. Maar het was zo verschrikkelijk heet dat we ieder stukje schaduw opzochten. Pim was wel weer op zoek naar een toilet. Heeft wel weer gegeten en we dachten dat het iets beter ging maar zoekt nu weer de toilet op.
Onderweg een restaurant bezocht en gegeten voor 200.000 pp (zo'n 8 euro pp) en dat is echt duurder als we gewend zijn. Raar dat je zo snel aan andere prijzen gewend raakt. Na het eten een klein stukje doorgereden voor een sampantocht. Een ijzer bootje waar je met zijn tweeën in mag plaatsnemen, bij ons zat een oud vrouwtje achter in te roeien, met haar voeten!!! Slim natuurlijk maar het ziet er een beetje raar uit. Prachtige tocht door het gebergte en de planten heen. Omdat het veel neerslag was gevallen stond het water eigenlijk te hoog om de grotten in te gaan. Bij eentje hebben we dat toch gedaan, liggend wel te verstaan, aparte ervaring! Deze tocht deed ons een beetje denken aan het karsgebergten in China, blijft mooi en apart!
Eenmaal aangekomen bij het resort ging het er chaotisch aan toe. We moesten direct opgeven wat we die avond en de volgende morgen wilde eten en onze bagage ging alle kamers langs. Het woord resort mag het ook niet hebben. Het zijn een aantal rieten huisjes rond een grasveld tussen de bergen. Erg idyllisch maar een resort is teveel gezegd. Ook daar was het echt verzengend heet. We zijn direct in de douche gesprongen om enigszins af te koelen. Daar had Leon zijn eerste ontmoeting met een grote spin, brrr. Dat gezien te hebben sliep ik die avond niet heel relaxt.

Het avondeten die avond was al even chaotisch als onze binnenkomst. Gerechten die echt een half uur na elkaar komen waardoor de eerste al lang klaar is met eten. Daarnaast waren de gerechten ook niet lekker. Pim had al eerste zijn eten en voelde zich weer niet lekker. Na een zeer onrustige nacht met padden springend rond het bed appte Pim al erg vroeg in de ochtend. Toen we gingen kijken was hij echt ziek. Hij had nu ook kort en was ook aan het braken. Foute boel dus. Daarop is de trein gaan lopen. De gids gebeld dat we naar een dokter wilde. De gids sliep niet in het resort en de eigenaar van het resort gaf aan niet in de regio naar een arts te gaan, is niet goed zei hij. Althans toen de gids eenmaal aanwezig was hebben we in overleg besloten om terug te gaan naar Hanoi naar het ziekenhuis. Zo'n 2 uur rijden. Dichterbij werd niet aangeraden.
Dus een taxi gebeld, alles ingepakt, Pim op de achterbank gelegd en op naar Hanoi.
Chauffeur heeft aardig doorgereden is volgens ons alleen in Hanoi de weg kwijt geraakt en we werden nog door een politiecontrole aangehouden waardoor de 2 uur reistijd 3 uur werd.
Bij aankomst bij het ziekenhuis stond al iemand voor ons klaar om te tolken en ons bij te staan, was goed geregeld. Pim werd meteen op bed in de EHBO gelegd en de arts heeft alles in overleg gedaan. Dus bloed geprikt en ontlasting opgevangen en om te bekijken of het een bacterie of virus was. Er heerst nl een nieuw malariavirus. Ondertussen aan het infuus voor vocht, pijnstilling en iets tegen het braken.
De uitslag zou 1,5 uur duren. Ondertussen nog een echo van zijn buik gemaakt om alles uit te sluiten, denk aan blindedarmontsteking etc. Maar dat zag er allemaal prima uit. De uitslag was inderdaad een bacterie en hij is meteen aan de antibiotica gelegd en de arts wilde hem in het ziekenhuis houden. Waren onder de indruk van zijn lengte in combinatie met zijn postuur. Paste al niet goed in het bed en vonden hem aan de magere kant. Dus Pim is boven opgenomen op de afdeling. Op zich een prima ziekenhuis, wel oud, maar de zorg is prima. Pim heeft die dag veel geslapen. Leon en ik hebben elkaar afgewisseld zodat hij niet alleen was. Naast het bed van Pim was er nog een stalen stoel en dat was het dan. Het matrasje op de grond wat we zouden krijgen bleek een laken te zijn. Dus Leon heeft 's nachts op de grond op een laken in Pim zijn kamer ook wat uurtjes doorgebracht. Ondertussen ook aan het bellen gegaan met de ANWB (verzekering) Niets betalen aldus de verzekering want zij hadden een overeenkomst met het ziekenhuis. Echter het was telkens eerst betalen anders werd er niet veel uitgevoerd. Ik op de EHBO bij Pim en Leon maar lopen met zijn creditkaart richting het kantoortje. Binnen no-time waren we zo'n 600 dollar lichter. Allemaal niet zo belangrijk op zo'n moment, komt later wel.

Inmiddels zijn we weer een dag verder en is de arts vanmorgen weer geweest. Pim heeft goed geslapen En heeft weer praatjes. Koorts is weg. Echter diarree en de buikkrampen zijn er. Maar dat moet met de antibiotica kuur verdwijnen.
Eigenlijk zouden we vanavond met de nachttrein gaan maar dat was niet aan te raden, dus de nachttrein is geannuleerd. Verder weer een hotel gezocht want we zouden immers nu op cruise zitten. Ondertussen wel een optie open staan om de nachttrein om te zetten naar vliegtickets. Volgens de arts zouden we maandag weer verder mogen reizen.
Hij wilde echter Pim nog een dag langer (zondag) houden. Maar zijn infuus was verstopt geraakt en Pim wilde liever niet nog een keer geprikt worden als hij de pillen ook zo kon innemen. Daarnaast kon hij bij ons in het hotel ook op bed liggen en zijn pillen op uur en tijd slikken. Dus de reden om dan nog een dag langer in dat ziekenhuisbed te liggen zagen we niet. Dus is de arts ermee akkoord gegaan dat we hem meenamen naar het hotel.
Inmiddels liggen we lekker met z'n vieren op de hotelkamer formule 1 te kijken. Ook Bas en ik hebben inmiddels dezelfde klachten en zitten ook aan de antibiotica. Ergens toch iets verkeerd gegeten. Dus we hebben inmiddels een aardige apotheek hier.
We gaan ervan uit dat de pillen snel hun werk gaan doen en we de reis weer verder op kunnen pakken!