Dag 1 en 2 Bryce

Na twee dagen hebben we de nodige kilometers in de benen zitten, maar toch iets minder als gedacht. Waarover later meer.

Na een slechte nacht, matras van het bed is erg slecht. Daarnaast kon niemand de slaap goed pakken. Op een geven moment was het rustig gaat Bas uit bed, ja ik ga ff naar de wc. Die kwam echter niet meer terug, duurde voor ons gevoel wel erg lang. Dus Leon weer uit bed, over de camping en ja hoor daar was Bas. Zegt ie: "ja het internet op de wc werkte zo goed. :-). Heeft op zijn gemak zitten chatten met vrienden.

's Morgens de dag gestart met een heus Amerikaans pancake ontbijt ( de heren dan). Daarna op weg gegaan, na een tip van een dame van de camping naar Willows Creek. Vlakbij de camping moesten we een onverharde weg op. Na een aantal km dachten we dat wordt h'm niet, dus terug naar de camping, ja wel, echt die kant op.
Dus weer koers gezet in oostelijke richting. Voor ons gevoel duurde het eeuwen en kwam er geen eind aan de weg. De omgeving was echter prachtig maar we reden daar een partij steile hellingen op, in het zand, niet te filmen. En we hebben geen 4x4. Dus bij een stortbui kon dat weleens lastig worden. Maar aangezien we een strakblauwe lucht hadden zijn we doorgereden. Na vele kilometers kwamen we dan toch bij een klein bordje met tafeltje waarop stond dat daar een wandeling te maken was. Wel even in de la van het tafeltje ingevuld op het formulier dat wij daar waren. Is wel zo handig.

Na nog geen 100 meter begon te wandeling in een kleine canyon. Deze wandeling ging zo van kamer naar kamer en je liep met het stroompje mee. We liepen tussen de rotsen door waarbij je beide kanten met je handen kon aanraken. Een werkelijk prachtige wandeling die we zelf echt nooit hadden gevonden.

Rond de middag zijn we omgedraaid en dezelfde onverharde weg weer terug genomen. Op de camping ff geluncht en op weg gegaan naar Bryce National Park.
Dit is en blijft een schitterend park, dit zouden ze op moeten nemen in de zeven wereldwonderen. We hadden een wandeling (peekaboo trail) uitgekozen van een uurtje of vier. Dus naar de juiste plek gereden, auto geparkeerd en gaan lopen. Het eerste uur was het dalen, de gehele canyon in. Onderweg kwamen we weinig tot geen mensen tegen. Maar de lucht ging aardig betrekken en inmiddels stonden we bijna op het laagste punt. Teruglopen zou zeker zo'n twee uur kosten. Dus ff gewikt en gewogen en toch maar door gelopen. Het weer was ons goed gezind en na een paar druppels was het leed geleden. Halverwege zijn we overgestapt op een andere wandeling zodat we zoveel mogelijk andere vergezichten zouden hebben. Waar je ook kijkt, het is zo verschrikkelijk mooi. De kleuren variëren van rood, groen met het blauwe van de lucht. Erg mooi en een aanrader voor iedereen die eens deze kant op wilt reizen. Maar na een flinke daling komt altijd weer een flinke stijging. Dus aan het eind van de wandeling waar daar de flinke klim. Dat was wel een flinke kuitenbijter.
Eenmaal boven stonden we dus (omdat we overgestapt waren op een andere wandeling) op een ander punt in het park als waar onze auto stond. De shuttlebus bracht uitkomst. Binnen no-time stonden we weer op de juiste plek.

Bij thuiskomst wachtte ons een verrassing. 's Morgens hadden we bij de receptie een klacht ingediend over de staat van het matras. Tot onze verassing hadden ze overdag er een nieuw matras ingelegd, nou dat is nog een service.
Terug op de camping lekker gebarbecued en op tijd op bed gaan liggen. Knock-out na een slechte nacht en twee flinke wandelingen. Daarnaast wisten we dat we vanmorgen weer erg vroeg eruit moesten want Zion national park stond op het programma.

Dus na een goede nacht op een goed matras werden we dus later wakker als verwacht. Het weer zag er al twijfelachtig uit maar toch maar aangereden richting Zion.
Nu was het zo'n 1,5 uur rijden. Ook dit park is prachtig en weer heel anders als de andere parken. Onderweg nog wel wat foto's genomen. Ik had met Moederdag een selfie stick gekregen, dus deze maar eens getest. Lache... lukte natuurlijk niet, enne hoe moeilijk kan het zijn zou je denken. De eerste foto was van de rots waar ik op stond en mijn telefoon ging in burst stand waardoor ik dus 999 foto's van die rots had.

Eerst maar even naar het visitors centrum gereden omdat we hier de wandeling "the narrows" graag wilden gaan lopen. Een wandeling door het water, erg mooi! Eenmaal bij het visiteurs centrum werd dit afgeraden vanwege het weer. Omdat je al in het water loopt en je er aan beide kanten niet uit kunt kan dit gevaarlijk zijn. Het water kan in een minuut 12 ft stijgen. En dan kun je dus zwemmend terug. Er werden dus heavy floods aangekondigd. Chips, geen wandeling in the narrows dus.
Mmm even zinnen verzetten en kijken wat we dan konden gaan doen. Terwijl we dit deden begon het al behoorlijk te regenen. Dus hoe jammer ook, toch maar de beslissing genomen om terug te rijden. Nog wel een omweg genomen maar inmiddels zijn we terug op de camping en regent het hier ook. Dat wordt een middagje lezen, internetten etc. Ook niet erg..