Schildpadden spotten in tortuguero!

We hebben geluk met de indeling, we mogen om 20.00 uur, op zijn costaricaans blijkt dat ook rode lampjes niet mogen. Deze zijn alleen voor de gidsen. Later meer hierover. Met het groepje.van 10 met onze gids mee, Chico. Onze nieuwe vriend voor de eerste 2 uur. Hij legt ons eerst uit hoe het hele verhaal in elkaar steekt. Het hele strand is ingedeeld over een aantal secties, iedere groep heeft zo'n sectie toebedeeld gekregen. Er lopen rangers over het strand en als er een schildpad wordt gesignaleerd dan krijgt de gids een signaal, het is dan afwachten tot de schildpad het gat heeft gegraven en haar eieren gaat leggen, pas dan mag je als groep het strand op, allemaal achter elkaar aan en aan de achterkant de schildpad meekijken. De gids zal op dat moment bijschijnen zodat je alles goed kan zien. Geen electronica op het strand, je moet het gewoon goed onthouden. Zover de uitleg.
Begint die Chico ineens als een bezetene over het resort te lopen. Niet over de paden maar overal tussendoor door plassen en allerlei andere zut. Staan we ineens op de landingsbaan van een vliegveld. Hier komen nog meer groepen bij elkaar. (als al die mensen bij elkaar telt dan wordt er goed aan verdient). Hier hebben we vrij lang staan wachten in het donker. Allemaal heel spannend en chaoties. Vervolgens krijgen we het bericht dat er een schildpad aan land was gekomen en aan het graven was, wij als een idioot naar het strand, door een hek met een klein doorgangetje waar ook nog eens een slang in was gekropen. Een kleine boa-constrictor, wist niet wat hem overkwam. Bij het strand aangekomen moesten we gelijk door, de schildpad had het graven opgegeven en ging terug naar de zee. Het is super om zo'n beest in het water te zien gaan en ook nog groot, dit hadden we niet verwacht. Daarna moesten we weer terug naar een ander deel, dit was flink doorlopen. Wij zaten in de tweede groep en dus redelijk vooraan. Op de tweede locatie hebben we lang staan wachten. Het bleek de de schildpad een deel van zijn achterpoot miste en daardoor niet goed kon graven. In de tussen tijd flitste het aan alle kanten en het leek erop dat er een flink onweer zou losbarsten. Wij stonden nog op het strand maar de groepen achter ons stonden in het bos, das s'nachts niet fijn. De tijd begon te dringen, ik geloof dat we hier wel 1,5 uur hebben gestaan. Uit eindelijk mochten we erbij, indrukwekkend te zien hoe zij haar eitjes legt zo groot als pingpongballen. Zeker zo'n 100 stuks. Helaas geen foto's mogen maken maar wel op internet e.e.a. opgezocht. Deze hadden we kunnen maken. Daarna weer terug naar het resort, lekker slapen, morgen vroeg het laatste ontbijt hier en dan op weg naar Puerto Veijo.